रक्षक नै भक्षक भए के गर्ने ?

मेरो उद्योग र मेरो सम्पत्तिहरुको पछाडि सुनियोजित रुपमा यति ठूलो षड्यन्त्र चलिरहेको विषयमा म उद्योगी अनभिज्ञ थिएँ । एकातिर म उद्योग पुन: सुचारु गराउन निरन्तर प्रयासमा लागि रहेको र अर्कोतिर मेरो सम्पत्तिहरु राजनीतिज्ञहरुसित साँठ-गाँठ गरी मिलीजुली लुट्नका लागि रा. बा. बैंकसमेतले बदनियतसाथ मैले कर्जा राफसाफ गरी मेरो उद्योग खोल्न गरेका प्रयासहरुलाई निरन्तर बेवास्ता गर्दै गयो ।

मैले रु. २८,९६,५४,२६१/८८ (अक्षरेपी रु. अठ्ठाईस करोड छयानब्बे लाख चौबन्न हजार दुई सय एक्सठ्ठी रुपैया अठ्ठासी पैसा मात्र) तिर्न तैयार रहेको छु भनी बारम्बार भन्दा पनि रा. बा. बैंकले नलिनु पछाडि रा. बा. बैंकको राजनीतिज्ञहरुसँग साँठ-गाँठ रहेको स्पष्ट देखिन्छ ।

मिलापत्र भएको अवस्थामा म उद्योगीले तिर्ने रकम सीधै बैंकिङ्ग प्रणालीमा जाने थियो तर यी संलग्न भष्ट्राचारीहरुले मिलापत्र नगरी राजनीतिज्ञहरुसँग साँठ-गाँठ गरी ठूलो हिनामिना गरी आ-आफ्नो स्वार्थपूर्ति र खल्ती भर्ने काम गरेको स्पष्ट छ ।

रा.बा. बैंकद्वारा प्रदान गरिएको स्वीकृत सीमाभित्र व्यवस्थित रुपमा नाफामा चलिरहेको कारोबार रा.बा. बैंकले बिना कुनै कारण अचानक रोकेर निकासी समेत गर्न नदिएर षड्यन्त्रपूर्वक तरिकाले उद्योगमाथि कृत्रिम कर्जा सिर्जना गरेको रु. २८,९६,५४,२६१/८८ (अक्षरेपी रु. अठ्ठाईस करोड छयानब्बे लाख चौबन्न हजार दुई सय एक्सठ्ठी रुपैया अठ्ठासी पैसा मात्र) म उद्योगीले तिर्न तैयार रहेको छु भनी बारम्बार भन्दा पनि रा. बा. बैंकले नलिनुको पछाडि बैंकको आशय के थियो मैले बुझ्न सकेको थिएनँ । उद्योगको कारोबार सुचारु र हिसाब राफसाफ गर्न तर्फ म उद्योगीले पटक-पटक निवेदन र आग्रह गर्दा पनि बैंकका पदाधिकारीहरुले चासो नै देखाएनन् ।

वि. सं २०७८ सालमा म उद्योगीले मेरो समस्या समाधान र उद्योग सुचारु गर्ने सम्बन्धमा सम्माननीय पूर्व प्रधानमन्त्री शेर बहादुर देउवा ज्यूसँग भेट गरेको थिए र भेटमा मैले बैंकलाई विगतमा पटक–पटक निवेदन गर्दा तथा मिलापत्रको लागि प्रयास गर्दा पनि बैंकले ऋण लिन तयार नरहेको र मैले उद्योग सुचारु गर्न पाएको छैन भनेको थिए । सम्माननीय पूर्व प्रधानमन्त्री शेर बहादुर देउवा ज्यूले बैंकले ऋण लिन किन तयार नरहेको बैंकले जवाफ दिनुपर्छ भन्नु भएका थिए।

२०६६ सालमा नै नेपाल स्वास्थ्य सहकारी संस्थाका शेयरधनी तत्कालिन प्रधानमन्त्री माधव कुमार नेपाल मन्त्रीमण्डलमा रहेका शेयरधनी तत्कालिन अर्थमन्त्री सुरेन्द्र प्रसाद पाण्डे र संस्थाका अध्यक्ष तथा सभासद राजेन्द्र प्रसाद पाण्डे सहितले मेरो उद्योगको भवनको कम्पाउण्डभित्रको जग्गा लिनु उद्योगलाई समाप्त पारी सबै सम्पत्तिहरु हड़पने र हिनामिना गर्ने सरकारी स्वामित्वको रा. बा. बैंकसित योजना नै बनाएका रहेछन् ।

त्यसैले भष्ट्राचारमा संलग्न उच्च पदस्थ व्यक्तिहरु, सभासदहरु, पूर्व मन्त्रीहरु, राष्ट्रिय वाणिज्य बैंक कर्मचारीहरु र विभिन्न निकायहरुका कर्मचारीहरुले आफ्नो दबाव र प्रभाव पार्दै आदेशानुसार कहिल्यै पनि र कुनै पनि निकायमा कारवाही अगाडि बढ्न दिएनन् ।

मेरो उद्योग र मेरो सम्पत्तिहरुको पछाडि सुनियोजित रुपमा यति ठूलो षड्यन्त्र चलिरहेको विषयमा म उद्योगी अनभिज्ञ थिएँ । एकातिर म उद्योग पुन: सुचारु गराउन निरन्तर प्रयासमा लागि रहेको र अर्कोतिर मेरो सम्पत्तिहरु राजनीतिज्ञहरुसित साँठ—गाँठ गरी मिलीजुली लुट्नका लागि रा. बा. बैंकसमेतले बदनियतसाथ मैले कर्जा राफसाफ गरी मेरो उद्योग खोल्न गरेका प्रयासहरुलाई निरन्तर बेवास्ता गर्दै गयो ।

उद्योगी माथि दोषारोपण र उद्योगको झुटो प्रचार गर्दै बैंकले आफ्नो बदनियत, साँठगाँठ, षड्यन्त्र र भित्री अभिप्राय (ulterior motive) लुकाउँदै आएको छ ।

राष्ट्रिय वाणिज्य बैंकसहित संलग्नहरुले आफ्नो पदको दुरुपयोग गर्दै स्वार्थपूर्ति, ढाकछोप, एक—अर्काको संरक्षण र बचाव, न्यायलाई अवरोध, जनतालाई भ्रमित, उद्योग र उद्योगी साथै बैंक, देश र जनताको नोक्सान र मिलोमतोमा अवैधानिक र गैरकानुनी कार्यहरुलाई निरन्तरता दिदैँ आएका छन् ।

म उद्योगीले पटक—पटक भन्दा र निवेदन गर्दा रा.बा. बैंकले बेवास्ता गर्दै गर्‍यो । रा.बा. बैंकलाई कारवाही गर्न तथा समस्या समाधान गरी उद्योग सुचारु गर्न विभिन्न निर्देशनहरु जारी हुदाँ समेत रा.बा. बैंकले मानेन । रा. बा. बैंकको उद्देश्य सुरुदेखि नै कारोबार गर्न नदिई म उद्योगीको सम्पत्तिहरु लुट्ने र खाने नै रहेको स्पष्ट छ ।

रा.बा. बैंकका कर्मचारी र राजनीतिज्ञहरुले आफ्नो स्वार्थपूर्तिका लागि मिलेमतो गरी बैंक र राष्ट्रलाई नोक्सानी हुने निर्णय र कार्यहरु गर्ने तथा धितो संरक्षणहरु हिनामिना गर्ने पछि उल्टै ऋण नउठेको भनी उद्योगी माथि दोषारोपण र उद्योगको झुटो र तथ्यहीन प्रचार गर्दै जानु कत्तिको न्यायसंगत र जायज हो ?

कानुनी रुपमा पालना गनुपर्ने नियम पालना नगरी तथा प्रचलित बजार मूल्य अनुसार उचित मूल्याङकन नगरी बैंकमा राखिएका धितो संरक्षणहरुलाई बैंकका कर्मचारीहरुले संरक्षण नगरी उल्टै सेटिङ्गमा आफ्नो स्वार्थपूर्तिका लागि प्रयोग गरी मिलोमतोमा जथाभावी र हिनामिना गर्दा राष्ट्र र जनतालाई ठूलो क्षति पुग्ने विषयमा ध्यानाकर्षण गराउन चाहन्छु र यसलाई गम्भीरता साथ लिन पनि अनुरोध गर्दछु । आर्थिक तरलता अभाव हुनु पछाडि यो पनि कारण हो । साथै राष्ट्रमा औद्योगीकरण विकास तथा सानो देखि ठूलो सबैमा बैंकप्रतिको विश्वास्नियता घट्दै गएको छ ।

रात दिन मिहिनेत गरी अन्तराष्ट्रिय स्तरसम्म बिस्तार गरिएको निर्यात उद्योग र व्यापार तथा कमाएको सम्मान र धनलाई सार्वजनिक पद धारण गर्ने व्यक्तिहरुले आफूले लिएको संविधानको शपथ र प्रतिज्ञा प्रतिकूल आफ्नो पद र सत्ताको दुरुपयोग गरी आफ्नो लोभ र स्वार्थका लागि रक्षक नै भक्षक भई क्षति गर्दै जान्छ र सो उपर कारबाही गनुपर्नेमा सो नगरी उल्टै सेटिङ, ढाकछोप र संरक्षण गर्ने यो कस्तो शासन हो ? के यस्तो प्रणालीमा आम जनता, उद्योगी र व्यवसायी आफूलाई सुरक्षित महसुस गर्न सक्छन् ?

रा. बा. बैंकले व्यवस्थित रुपमा स्वीकृत सीमाभित्र नाफामा चलिरहेको कारोबार बिनाकारण अचानक रोकेर निकासी समेत गर्न नदिएर षड्यन्त्रपूर्वक तरिकाले उद्योगमाथि कृत्रिम कर्जा सिर्जना गरिदिएको तापनि म उद्योगीले रा. बा. बैंकलाई सुरुदेखि नै साँवा ऋण रु.२८,९६,५४,२६१/८८ (अक्षरेपी रु. अठ्ठाईस करोड छयानब्बे लाख चौबन्न हजार दुई सय एक्सठ्ठी रुपैया अठ्ठासी पैसा मात्र) चुक्ता गर्न तयार रहेको भनी पटक-पटक जानकारी गराउँदै आएको तथा मेरो निर्यात उद्योग सुचारु गर्नका लागि सम्माननीय प्रधानमन्त्री, माननीय अर्थमन्त्री, श्री व्यवस्थापिका संसद सार्वजनिक लेखा समिति, नेपाल राष्ट्र बैंकसमेत मार्फत र सीधै पनि रा. बा. बैंकसित मिलापत्र र सम्झौता गर्न तयार रहेको र त्यसका लागि निरन्तर प्रयास गर्दै आएको स्पष्ट नै छ ।

बैंक र राष्ट्रलाई नोक्सानी हुने निर्णय र कार्यहरु गर्ने साथै धितो संरक्षणहरु हिनामिना तथा अन्तराष्ट्रिय स्तरमा ख्याति प्राप्त देशको सुस्थापित निर्यात उद्योगलाई यसरी षड्यन्त्रपूर्वक सिध्याउनमा संलग्नहरुलाई जवाफदेही बनाउनु र कारवाही गर्नु राष्ट्रको जिम्मेवारी हो ।

भष्ट्राचारीहरु माथि शक्त कारबाही गरी न्याय दिन सादर विनम्र अनुरोध गर्दछु ।