रक्षक नै भक्षक

​

पत्र सं. ३७/१५९ मा उल्लेख भएको मूख्य बुदाँहरुको बिस्तृत जानकारी निम्न बमोजिम पेश गर्दछु ।

​

(क)  बैंकले नै उद्योगको कारोबार बन्द गरी कारोबार नगराएको कुरा उक्त पत्रको पेज नं २ को दोस्रो अनुच्छेदमा लेखिएको विवरणबाट स्पष्ट बुझिन्छ । र उक्त पत्रमा उद्योगको सिमा भित्रको कारोबार बैंकले बिना कुनै कारण २०५७/५८ देखि आफूखुसी बन्द गरेको स्पष्ट देखिन्छ । यसमा म उद्योगीको कुनै दोष छैन ।

​

उक्त पत्रमा – “उपरोक्त सम्बन्धमा यस शाखाका प्रतिष्ठित ग्राहक मेसर्स महालक्ष्मी गार्मेन्ट ईण्डष्ट्रिजका प्रो.श्री इनानीले पुरानो कर्जा चुक्ता गर्न निजको स्विकृत सिमा भित्र कारोबार गर्न अति आवश्यक र जरुरी भएको छ ।”

उक्त पत्रमा स्विकृत सिमाभित्र कारोबार गराउन लेखिएको रा.बा बैंक विशाल बजार काठमाडौँ शाखाको निर्णार्थलाई समेत केन्द्रिय कार्यालयले बेवास्ता गरी दिएको ।

​

(ख) उद्योगीले कारोबार बन्द गर्नु अगाडि सम्मको आफ्नो सबै ब्याज चुक्ता गरिसकेको प्रमाण मिति २०५८/०५/२९ को प. सं. एल.सी. ३७/१५९ को पत्रको पेज नं. २ को कर्जा उज्राती विवरण अन्तर्गत लेखिएको विवरणबाट स्पष्ट बुझिन्छ। उपरोक्त पत्रमा रु. ४,१३,३२,८७२/८९ बकाया लेखिएको ब्याज बैंकबाट कारोबार बन्द गरेपछिको अवधिको मात्र रहेको छ ।

​

रा. बा. बैंकले उद्योगको कारोबार बिनाकारण आफ्नो मनमर्जीले बन्द गरी उद्योगलाई निर्यात गर्न नदिई उद्योगउपर कृत्रिम ऋण सिर्जना गरी कारोबार गर्न नदिएपछि उद्योगीले ब्याज कसरी तिर्ने र सो को दायित्व उद्योगी उपर थोपार्नु कति जायज हो ?

​

(ग) बैंकले अचानक कारोबार बन्द गरे लगत्तै Export L/C हरु क्यान्सिल भएको पनि मिति २०५८/०५/२९ को पत्र संख्या एल.सी. ३७/१५९ को पत्रको पेज नं २ को अन्तिम अनुच्छेद मा लेखिएको विवरणबाट स्पष्ट देखिन्छ ।

​

उक्त पत्रमा– “पूर्व निर्यात कर्जा तर्फको Export L/C को समय अवधि समाप्त भै सकेको  देखिन्छ ।”

​

उपरोक्त पूर्व निर्यात कर्जा तर्फको एक्सपोर्ट एल.सी. बाहेक अरु थप करीब यु.एस.डलर २०,००,०००/— (बीस लाख) भन्दा बढीको एक्सपोर्ट एल. सी. हरु समेत गरी जम्मा यु.एस.डलर ५०,००,००० (पचास लाख) को एक्सपोर्ट एल. सी. क्यान्सील भएको जानकारी गराउन चाहन्छु ।

​

(घ) मिति २०५८/०५/२९ को पत्र संख्या एल.सी. ३७/१५९ को पत्रको पेज नं ३ को अन्तिम अनुच्छेद तथा पेज नं ४ को पहिलो अनुच्छेद मा लेखिएको विवरणमा राष्ट्रिय वाणिज्य बैंक विशाल बजार काठमाडौं शाखा कार्यालयले राष्ट्रिय वाणिज्य बैंक केन्द्रीय कार्यालयलाई उद्योगलाई स्विकृत सिमाभित्रको कारोबार गर्न दिने भनी शाखा कार्यालयको बोर्डले निर्णय गरी पठाउँदा पनि राष्ट्रिय वाणिज्य बैंक केन्द्रीय कार्यालय, सिहंदरबार प्लाजाले उद्योगको कारोबार नखोलेको स्पष्ट बुझिन्छ ।

 

उक्त पत्रमा – पेज नं ३ को अन्तिम अनुच्छेद मा

“ऋणी फर्मको प्रो. श्री इनानीले बैंकसँग कारोबार बन्द भए पश्चात् ब्याज रकम पनि जम्मा नगरेको अवस्था रहेको देखिनुको साथै बैंकले स्वीकृत सिमाभित्र कारोबार नगराई ऋण तिर्न नसक्ने अवस्थाको जिकिर गर्दै आएको छ । यस्तो अवस्थामा बैंक र ग्राहक बीच सम्झौता भई कारोबार गर्नु गराउनु समसामयिक नै रहेको छ ।”

​

तथा पेज नं ४ को पहिलो अनुच्छेद मा

“ बैंक र ग्राहक संगको कारोबार बन्द रहदाँ कर्जा असुल गर्ने गराउन कठिन रहेको पक्षमा बिचार गर्दा ग्राहकलाई स्वीकृत सिमा भित्र सम्मको कारोबार गर्न दिई कर्जा चुक्ता गर्न गराउन प्रोत्साहित गर्न ग्राहक समेतको निवेदन माथि बिचार गरी पूर्व स्विकृत सिमाभित्र कारोबार गर्न दिने उपयुक्त हुने देखिएकोले विभागमा आवश्यक निर्णयार्थ पठाउने ” 

​

रा.बा. बैंक केन्द्रिय कार्यालयले माग गरेपछि “बैंकका प्रतिष्ठित गाह्रक महालक्ष्मी गार्मेन्ट उद्योगको स्विकृत सिमा ‘लिमिट’ भित्र कारोबार गराउन अति आवश्यक र जरुरी भएको छ” तथा “बैंक र ग्राहक बीच सम्झौता भई कारोबार गर्नु गराउनु समसामयिक नै रहेको छ” भनी रा.बा. बैंक विशालबजार शाखा कार्यालयले माइन्यूट पास गरी रा.बा. बैंक केन्द्रिय कार्यालय, सिहंदरबारलाई कायार्थको लागि पठाएको थियो तापनि रा.बा. बैंक केन्द्रिय कार्यालयले सो अनुसार उद्योगको कारोबार सुचारु नगरेको जानकारी गराउन चाहन्छु ।

​

रा.बा. बैंक स्वयंले उद्योगको कारोबार सुचारु नगर्दा बैंक र उद्योगीलाई भएको क्षतिको जिम्मेवार को हो ?

​

उद्योगको कारोवार बन्द गरिदिएको खण्डमा उद्योगीले ऋण कसरी चुकाउने हो ? ब्याज कसरी तिर्ने हो ? अन्तराष्ट्रिय स्तरको यस उद्योगले आफ्नो विदेशी आयात कर्र्ताहरुलाई वहाँहरुले दिएको अर्डर सामानको निकासी सम्बन्धमा के उत्तर दिने हो ? बैंकले विचार किन नगरेको हो ? त्यसको राष्ट्रमा पर्ने नकरात्मक असरको विषयमा बैंकले विचार किन नगरेको ?